کد مطلب:35431
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:42
بزرگترين ثمره توحيد چيست؟
بزرگترين ثمره و بركت دستيابي به توحيد، توجه انسان به غنا و بينيازي ذات اقدس پروردگار و احساس فقر و نيازمندي خويش و ماسوي است. هر مقدار كه گوهر وجود او به كمال توحيد آراستهتر گردد، اين توجه و احساس نيز افزونتر ميشود تا آنجا كه ميفهمد خودش هيچندارد و خدا همه چيز دارد. سرّ تكيه هميشگي ائمه طاهرين(ع) در دعاها، مناجاتها، احاديث و سخنان عادي بر فقر خود و غناي خدا همين آراستگي آنان به توحيد است. آنها مصداق اتمّ و اكمل انسانهاي كامل بودهاند، از اينرو بيشتر از ديگران بر اين امر حياتي تكيه ميكردهند.
از مباحث محوري در دعاي شريف عرفه، كه از مُنشآت و مناجاتهاي سالار شيهدان اباعبدالله الحسين(ع) ميباشد، همين مسئله است.
در يكي از جملات اين دعا ـ كه مانند بسياري از فرازهاي بلند آن صريح در علم حضوري است ـ آمده: «إلهي مَن كانت حَقايقه دَعاوي فكيف لا تكون دَعاويه دعاوي؟» (مفاتيح الجنان، دعاي روز عرفه)؛ [پروردگارا! كسي كه حقايق او مجاز و دعواي بيدليل است (زيرا از آن وي نيست) چگونه مجازها و ادعاهاي تهي از برهان او، دعواي صرف نباشد]؟
توضيح اين كه: انسانها ادعاهاي فراواني دارند كه فقط برخي از كمالهاي مورد ادّعا را واجد هستند. كساني كه اهل سير و سلوك نيستند، همه دعاوي خود را حقايق ميپندارند و نه تنها آنچه را كه دارا هستند و به رخ ديگران ميكشند بلكه نسبت به آنچه كه ندارند نيز ادعاي دارايي ميكنند كه اين، نشانه جهل مركب آنهاست. امّا سالك كوي حقّ نه تنها نسبت به آنچه كه ندارد ادعايي نميكند بلكه حتّي حقايق خود را نيز دعاوي ميبيند؛ زيرا او ميبيند كه كمالهاي موجود از خودش نيست و او ذاتاً چيزي ندارد آنچه دارد مال خداست، قهراً چيزي براي انسان باقي نميماند.
: آية الله جوادي آملي
حماسه و عرفان
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.